Դուք ասում եք, թե հասարակությունն առհասարակ ավելացնում է ձեր հարստության չափը, թե դուք չունեք այնքան, որքան կարծում են մարդիկ:
Դուք շատ անգամ կոկորդիլոսի արցունքներ եք թափում, թե ձեր գործերը վատ են ընթանում, թե ահագին վնասներ եք կրում, թե պատերազմը քայքայել է ձեզ և այլնև այլև:
Հավատացնում եմ ձեզ, որ ձեր լալկանությամբ ոչ ոքի չեք կարող խաբել: Ձեր հարստություններն ասպարեզի վրա են ցերեկվա լույսով լուսավորված: Եվ այնքաննրանք բարձր են աղաղակում իրանց մասին բանկերում, բորսաներում, նույնիսկ փողոցներում, որ երբեք ձեր սուտ հեկեկանքները չեն կարող խլացնել նրանց ձայնը:
Խոսք չունեմ, մարդիկ կարող են մի քիչ սխալվել կամ ավելացնելով կամ պակասեցնելով ձեր ունեցածի չափը, բայց թե յուրաքանչյուրը շատ լավ գիտե ձերհարստության մոտավոր քանակը, այդ ձեզ հայտնի է:
Արդ, ինչո՞ւ համար եք աղի արցունքներ թափում և կուրծք ծեծում: Մի՞թե չեք հասկանում և զգում, որ դա ձեզ ավելի է նսեմացնում:
Գոնե մի փոքր հպարտություն ունեցեք, ասացեք անկեղծ. «Ունենք, բայց չենք ուզում տալ»: Կամ ավելի ճիշտն ասացեք` «Կկամենայինք տալ և թեթևացնել մերխիղճը, բայց չենք կարողանում: Իսկ մենք գիտենք, թե ինչո՛ւ չեք կարողանում: Չեք կարողանում, որովհետև ոսկին, այդ սքանչելի հրաշագործը բարի մարդկանցձեռքում և սոսկալի չարագործը չարերի ձեռքում, այնպես ամուր է շաղկապվել ձեր հոգիների հետ և այնպես սերտ ձուլվել ձեր արյան և մսի հետ, որ առանց հոգեկանանասելի վշտի և առանց մարմնավոր անհուն տանջանքի չեք կարող բաժանվել նրանից: Եվ ամեն մի կտոր ոսկի ձեզնից պոկողը ձեր մարմնի մի մասն է պոկում:
Խեղճե՛ր: Հավատացեք, որ դուք խղճալի մելոմաններ եք, որոնց հարկավոր է արմատական բժշկություն…
Հետո, ինչո՞ւ համար եք սուտ պատրվակներ հնարում: Օրինակ, ինչո՞ւ համար եք շարունակ աղաղակում. «Չենք տալիս, որովհետև չենք հավատում ոչ ձեզ և ոչ ձերձեռնարկած գործերին»:
Ենթադրենք մի րոպե, որ ձեր համոզմունքն է, որ թույլ չի տալիս ձեզ, օրինակ, խոշոր նվիրատվություններ անել հայկական դատի կամ հայ կամավորների օգտին:Բայց հո գաղթականությանը հավատում եք: Գիտեք, թե թշվառների ինչ անհուն բազմություն է ձեզնից օգնություն հայցում: Ինչո՞ւ գոնե նրանց չեք օգնում: ԱրդյոքՎեհափառ Հայրապետի՞ն էլ չեք հավատում: Նրա դառն արցունքներին և ոչ օտարազգի բարձրադիր անձա՞նց, որոնց մարդասիրական օրինակն անգամ չիհափշտակում ձեզ:
Բայց ոչ, դուք կեղծում եք …
Ալեքսանդր Շիրվանզադե